Dla małych uszu, na dobranoc

Niedawno, całkiem niedawno, wieczorne czytanie w rachubę nie wchodziło. Bo tylko pobudzało i oczy zamiast się zamykać, coraz szerzej się otwierały. Aktualnie najstraszniejszą z kar byłby brak lektury przed zaśnięciem. Rytuał musi być i musi trzymać się określonych reguł. Bo i książka odpowiednia - konieczne są wcześniejsze szczegółowe ustalenia. I decyzja jeszcze najważniejsza - cała, rozdział, dwa czy trzy? I jeśli dziecko w pościeli, w piżamce, najedzone, wyprzytulane, ząbki umyte (reszta zazwyczaj też ;)) i książka przeczytana - to już walczyć nie warto. Z tymi powiekami. Można dać im się zamknąć...






Niedawno skończyliśmy drugą turę. Po dwie opowiastki dziennie, przed zaśnięciem. A w książce jest ich osiem. Tych opowiastek. I w każdej jakieś zwierzątka, i w każdej jakieś przygody. A i morał czy dwa - zupełnie w gratisie - się pojawia ;) Podoba mi się równowaga między białymi kartkami z opowiastkami i ilustracjami. Nie ma przepychu, nie przytłacza ani ilość tekstu, ani ilustracji. A do tego - wygodny format, twarda (aksamitna w dotyku) okładka, szyte strony, papier nieco grubszy, bardziej mięsisty. Przytulna ta książka. Idealna na dobranoc... Dobranoc!