Zimowe owadów podglądanie

Kiedy była mała (tak jakby aktualnie była jakaś zjawiskowo duża) w pobliskim parku chodziła od drzewa do drzewa, pokazując paluszkiem czerwone robaki. - Maka? - pytała i zaglądała nam w oczy. Hm, no nie do końca maka, bo to kowal bezskrzydły. Ale nie ma co się czepiać dziecka, w którego zasobie słów jest: mama, tata, dziadzia, baba, wspomniany wcześniej maka oraz maka-maka (makaron).



Że te czerwone robale to kowale bezskrzydłe nie wiedziałam od zawsze. Musiałam to sprawdzić, kiedy ona zaczęła wpychać paluchy (dobrze, że nie nos!) w ich sprawy :) A nauki przede mną wciąż masa. Może i mrówkę od motyla odróżnię, ale - olaboga - ileż tych małych stworzonek wędruje po świecie! No nic, skupmy się na mrówkach...




Bez wnerwiania mrówek zaglądamy do mrowiska, przyglądamy się, co w trawie piszczy, bez leżenia na zimnej ziemi, słuchamy melodii granej przez świerszcza, przyglądamy się grzybom. Nie, nie uważamy, że lektura zastąpi prawdziwą obserwację - na łące, w parku, w lesie. Ale, czyż nie lepiej leżeć na trawie, gdy warunki do tego przyjemniejsze? A teraz skupić się na ilustracjach? :) Tym bardziej, że całkiem ich sporo...




Stron - 28, format - 200x280 mm, kartki dziecioodporne (twarde). Grubaśna ta książka! Tekstu ma niewiele, to właściwie opis zadań i zagadki. Bo na każdej stronie coś trzeba zrobić - a to znaleźć świerszcza, a to policzyć miotły, sprawdzić kto chce obudzić ćmę lub ile ślimaków wzięło się za zjadanie grzyba. Nie ma też zakazu, żeby każdej stronie po prostu długo się przyglądać. I o wszystkim rodzicom opowiadać :) Ileż tam się dzieje! Przy tej lekturze dopiero zauważyłam, że Ewka daje sobie radę z coraz trudniejszymi zadaniami i na przykład potrafi wskazać różnice między dwoma obrazkami. Jakoś wcześniej nie trafiliśmy na takie zadanie i to był jej pierwszy raz. Pierwszy i od razu spektakularny sukces ;) Co tu dużo mówić... Tym co owady lubią i tym, których odrobinę one onieśmielają (tak, tak, przyznaję się!) - polecamy :)